Teoria pęcznieje mi w oczach, im więcej się uczę tym więcej nauki jeszcze pozostaje :) Mam wrażenie że komplikuje sobie sprawy na własne życzenie, ja wciąż jeszcze w trakcie kompletowania badań, koledzy pojechali i w jeden dzień załatwili sprawę :P. Z drugiej strony tak naprawdę jeszcze walczę ze sobą żeby uwierzyć w to co się dzieje :). Dzisiaj zapytano mnie czy się boję ? No kurcze nie. Czytam też o wypadkach, o sytuacjach niebezpiecznych i jak wtedy postępować, słucham o tym wszystkim i … notuję sobie w głowie co należy a czego nie należy robić… Podjęłam decyzję, że będę latać i nie ma tu miejsca już na zastanawianie się, więc też nie ma miejsca na strach. Jest dużo adrenaliny, stresu, bo to jednak zajęcie większego ryzyka niż spacer z psem ;), ale nie ma we mnie wahania.
Na razie wciąż siedzimy w ławkach i słuchamy wykładów, ale ciągnie nas do hangaru jak magnes. Korzystamy z każdej okazji by pomóc :) Mnie akurat wiedza o budowie i obsłudze szybowca lepiej przyswaja się przy obiekcie :) . Dzisiaj się odważyłam i podpięłam hamulec aerodynamiczny przy składaniu Bociana. Dla mnie to wielkie przeżycie, że mogłam cokolwiek przy szybowcu zrobić.
