Nocne czuwanie

Dawno tego nie robiłam, widać było, że wyszłam z wprawy, bo zaliczyłam kilka kryzysów kiedy przed oczami zaczęły pojawiać mi się kolorowe kwietne łąki i miałam ochotę zwinąć się w precelek ..Warto było.
Nocne czuwanie w wigilię Zesłania Ducha Świętego u Sióstr Karmelitanek dzisiaj wydaje mi się bajką, o której tylko czytałam - tak niesamowity był to klimat..
Cichy,  mały kościółek, ławki z pulpitami w których można chować śpiewniki, od razu przypomniała mi się Ania z Zielonego Wzgórza, która opisywała właśnie taki "swój" kościół, z własnym miejscem w ławce.
Kiedy w białych płaszczach, z zapalonymi świecami, weszły  w procesji siostry zakonne, by odśpiewać sobotnie Salwe, przeniosłam się daleko stąd, do zupełnie innego świata i pozostałam tam do rana. Adoracja, nauki, Msza Święta o północy z Komunią pod dwoma postaciami, agapa z gorąca herbatą i  drożdżówkami z czekoladą, , dzielenie się Słowem Bożym, odnowienie swojego bierzmowania  i na koniec indywidualne błogosławieństwo i Jutrznia. Czułam się w przedsionku raju,  przepełniała mnie dobroć i miłość, dla mnie mógł tej nocy skończyć się świat.. Wzruszenia serca, które mogą zrozumieć  jedynie Ci wierzący, którzy angażują się w swoją religię i w to co wierzą. Kiedy już odespałam, przechodząc obok wystrojonego Kościoła, na spotkanie Kręgu Biblijnego, zdałam sobie sprawę, że dzisiaj jest  30 lecie mojej pierwszej  Komunii Świętej.
Dostałam piękny prezent. Szkoda, że ta moja euforia i ta nieskończona dobroć nie trwa  we mnie ciągle i  w końcu wracam do swoich przywar i złych nawyków dnia codziennego. Nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo tęskniłam za swoją wiarą, za Bogiem,  jak bardzo brakowało mi tych poruszeń Ducha...  Jak niewiele brakowało, abym nigdy więcej tego nie przeżywała.. Był taki czas kiedy na kilka lat  w buncie i rozżaleniu,  odrzuciłam swoją wiarę, Boga i Kościół . Kiedyś wydawało mi się że nigdy nie zabłądzę, nigdy nie odejdę.. teraz mam nadzieję, że jak  się gdzieś zgubię, to  Bóg znów mnie odnajdzie i przyprowadzi z powrotem ..