opuszczone uliczki, samotny chodnik

odbijają echo moich kroków

nie oddychamy tym samym powietrzem

nie spotkam cię przypadkiem za rogiem

nie pobiegnę, nie będę szukać, nie znajdę

nie widzę drogi przed sobą

marzenia uschły jak jesienne liście

bez życia szeleszczą pod stopami

nie podniosę oczu w zachwycie

nie wyczuje w wietrze zapachu

twoje  niebo gdzieś daleko w innym świecie,

poza granicami mojej wyobraźni

nie złapię już snów

rozbiegły się na wszystkie strony

księżyc głaszcząc moje  dłonie

nie rzuca cieni nadziei i wiary

czai się strach przed końcem nocy

przed porankiem  co rozświetli tylko pustkę